Dag 991: Als er één ding anders is gegaan in je leven

Het is 13 juli 2006. Ik ben net geslaagd voor mijn VWO eindexamen en de diploma-uitreiking is al achter de rug. Ik heb een bijbaantje in de thuiszorg, schoonmaken bij mensen die dat zelf niet meer kunnen. Ik werk 5 dagen in de week en zo ook op één van de belangrijkste dagen van dat jaar. De uitslag van de loting voor mijn toekomstige studie. Zoals iedere dag sta ik al vroeg onder de douche. Mijn ouders zijn ook al up and running, ook al is het hun vrije dag. M'n moeder zit achter de computer. Ze heeft de hele nacht geen oog dicht gedaan, want wat als haar lieve jongste dochter niet ingeloot is?
Met mijn toestemming mag ze om stipt 8 uur inloggen op de site van IB-groep (DUO tegenwoordig). Ik douche me zo snel mogelijk, want ik wil het zelf natuurlijk ook gelijk weten. Het scherm laadt zich erg traag, maar de uitslag is er: Niet ingeloot. Shit.
Ik barst in tranen uit en ook mijn ouders houden het niet droog. Je moet toch wat doen op zo'n dag, dus ik fiets braaf naar de andere kant van de stad om weer schoon te gaan maken. Bij mensen waar ik twee dagen ervoor ook al was geweest en waar ik nu wéér de wc moet schoonmaken. Ondertussen wordt ik overspoeld met telefoontjes en smsjes. Of ik geneeskunde mag gaan studeren. En keer op keer moet ik ze weer vertellen: nee, helaas. In september start ik met een studie scheikunde in Utrecht.

Ja, scheikunde was mijn back-up plan. Ik wou farmacie doen, maar daar was sinds dat jaar ook een loting voor en je mag niet voor twee studies meeloten. Dus scheikunde, want daar had ik tenslotte een 9 voor als eindcijfer. Ik zou in een collegezaal zitten met alleen maar jongens. Ik zou alles leren over koolstof-bindingen en allerlei spannende proefjes mogen doen waar ik eigenlijk niks van snap. Of waar ik vooral eigenlijk helemaal niks aan vind.
Mezelf kennende had ik het jaar erna niet meegeloot. Te bang voor de teleurstelling als ik weer zou worden uitgeloot. Ik zou door gaan met een studie waar ik eigenlijk niet veel aan vind. En dat heeft vergaande gevolgen.
Ik zou mijn lieve vriendje niet leren kennen, want die heb ik tenslotte op een verjaardagsfeestje van een studiegenoot leren kennen. Misschien zou ik niet eens op kamers zijn gegaan, want geen co-schappen betekend ook geen absolute reden om bij je ouders weg te gaan. Daarbij is de woningnood in Utrecht ook enorm, dus was het onmogelijk om aan een kamer te komen.
En nu, nu zou ik misschien al meer dan een jaar afgestudeerd zijn. Ik zou scheikundige zijn en ergens op een lab werken. Eigenlijk heb ik geen idee wat je kunt doen na een studie scheikunde. Vermoedelijk les geven op een middelbare school.

Nu ik dit zo op schrijf, bedenk ik me hoe blij ik eigenlijk ben dat er die ochtend op dat computerscherm de woorden: Ingeloot en Rotterdam verschenen. Soms vraag ik me weleens af: wil ik dit wel mijn hele leven doen? Maar iedere keer kom ik weer tot de conclusie: Er zijn geen studies die ik leuker vind dan Geneeskunde. Om de hele dag met mensen bezig te zijn. Tuurlijk is het af en toe wel zwaar, en moet ik (straks) hard werken. Maar op een kantoor of in een lab zou ik heel ongelukkig worden. En op een HBO-studie zou ik me niet genoeg uitgedaagd voelen. Fijn dat sommige dingen gewoon gaan zoals ik het wil!