Nog een Give-Away

Win een kaartje voor Walibi!

Nu met Dawanda shop!

Neem snel een kijkje!

Sprookjes

De sprookjesonderzetters zijn nu te koop bij Handmade by Epsiej!

Uiltje

Haakpatroon van deze schattige uiltjes.

Goede doelen

DIY voor het goede doel

28 december 2011

Dag 590: Creatief het jaar uit!

Zo, dat is nog eens een foute titel!
Hebben jullie allemaal een fijne kerst gehad? Ik in ieder geval wel.
Eigenlijk wist ik niet zo goed waarover ik moest bloggen, maar ik dacht dat het wel leuk zou zijn om jullie de eindstand van de geluksvogels door te geven!

Ik heb in totaal 15 vogels verkocht en 16 vogels gehaakt (die 16e had iemand anders verkocht).
In totaal hebben we met 4 vrouwen 66 vogels verkocht, wat een totaal bedrag van 664 euro opleverde voor de moeders van Serious Request!
En het eindbedrag van Serious Request eindigde met 4 euro....laat dat nou net die extra 4 euro zijn die iemand voor een vogeltje heeft betaald!


Wat er nog meer creatief is? Ik heb 2e kerstdag dit schattige uiltje gehaakt.

En op creatieve mama heb ik een give-away gewonnen! Een zwart-wit scrap pakketje! Hopelijk komt het vandaag hier aan, want morgen en overmorgen ben ik uit huis verbannen (want dat was verjaardagstechnisch makkelijk, aldus vriendlief (mijn verjaardag, 2 januari)). Niet dat het heel erg is, want morgen ben ik sowieso de hele dag weg want dan ga ik met vriendinnen een mand versieren, zoals ik eerder heb gepost (en daarna naar Twilight! :D). Verder wil ik nog het een en ander haken en zo sluit ik het jaar behoorlijk creatief af!

Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling en een spetterend 2012!!

19 december 2011

Dag 581: Winterswap!

Volgens mij heb ik al eerder geschreven dat ik weer mee deed aan een swap. Direct na de vorige keer werd er een nieuwe afgesproken. Dit keer met winterthema en niet alleen haken, maar ook andere dingen met tekstiel!
Ik kreeg een heel leuk lootje, namelijk creadientje. Iemand die heel veel en heel mooi kan naaien en die mij vanaf bijna het begin volgt op twitter! Ik zat gelijk boordevol ideeën en ben aan de slag gegaan.
Dit is mijn resultaat:

Raamhangers van sneeuwsterren, er zitten goude kraaltjes op genaaid. Een sneeuwman en een sneeuwvlokpop, een shawl voor haar dochtertje en 3 kersthangers. Die zijn voor de verandering niet gehaakt maar genaaid, van vilt! Ze was er heel blij mee en de shawl schijnt perfect biij de jas te passen!

Ook ik kreeg natuurlijk een pakketje. Al een week voordat we het uit mochten pakken kwam er een enorme doos binnen van Marienaailes.
En dit zat er in:
Een notitieboekje van Flow, een band, knijpertjes en een kaartje...en hartenhangers. Niet één zo'n hart maar wel 12, die ik dus allemala aan de band kan hangen als slinger!

Kijk hoe leuk het staat!


Helaas is die eerste slinger al van de muur gevallen, moet ik nog een mooi plekje voor bedenken. Die tweede is samen met kerstlichtjes ^^


PS: de heren van Serious Request 2011 zijn nu officieel in het glazen huis opgesloten, maar jullie kunnen nog steeds Geluksvogels bestellen via geluksvogelesther@gmail.com

14 december 2011

Dag 575: Koor


Ik zei toch dat ik bij een koor ging kijken?
Dat heb ik dus vorige week gedaan. Het was een heel goed koor, met gave nummers en mooie stemmen! Ik wou er wel graag bij! Wel één probleem: ik mocht wel auditie doen, maar er was een kans dat er geen plek meer zou zijn voor mij, en ze zijn bezig met repeteren voor een optreden en daarin al zo ver dat het ook zwaar zou worden om nu lid te worden. Eigenwijs als ik ben heb ik gezegd dat ik bereid ben er hard voor te leren en dat ik heel graag auditie wilde doen.
Dus vandaag was het zo ver, ik ging auditie doen. Een paar melodieën nazingen, hoog en laag! Stiekem toch best wel spannend al ging ik van het slechtste uit.
Na de autidie kreeg ik het nieuws: goed nieuws en slecht nieuws.
Goede nieuws: auditie was goed, ik mocht bij het koor! Goede stem, met wat training heel groot bereik, je hoort je eigen fouten en dat is heel goed!
Slechte nieuws; ze zijn al zo ver met de repetities dat het te zwaar wordt om er nu nog bij te komen. Dat is niet leuk voor mij.
Dus: ik mag er bij, maar pas na maart, als de voorstelling geweest is.
Nog 3 maanden wachten dus

(oh en ik ben 1e alt)

11 december 2011

Dag 572: Geluksvogels voor het goede doel!


Over een week start 3FM weer met Serious Request. Dit jaar vragen ze aandacht voor moeders die geraakt zijn door oorlog- of conflictsituaties en sluiten ze zich op in een huis in Leiden.
Via Twitter hoorde ik van een aahaakactie voor dit goede doel...en voor haken ben ik natuurlijk altijd wel in, dus ik heb me aangemeld!

Ik haak met een groepje dames Geluksvogels voor Serious Request. Heel leuk voor aan bijvoorbeeld je tas of sleutelbos!


Wil je ook zo'n leuk vogeltje? Stuur dan een mail naar geluksvogelesther@gmail.com en geef je favoriete kleur door en je adres. Dan stuur ik mijn rekeningnummer en zal ik zo snel mogelijk het vogeltje haken.
Ze kosten 10 euro en dat gaat (natuurlijk) volledig naar Serious Request. De starter van de actie gaat aan het eind het geld persoonlijk brengen bij het glazenhuis en we hopen natuurlijk een mooi bedrag te verzamelen!

Ik hoop natuurlijk dat het storm loopt, dus het kan zijn dat je eventjes op je vogeltje moet wachten maar ik probeer het zo snel mogelijk af te handelen. (Onthoud ook dat ik overdag gewoon werk dus dat ik niet dagen achter elkaar zit te haken).

Als je graag mee zou willen haken voor het goede doel kan dat ook! Stuur dan ook een mail naar geluksvogelesther@gmail.com, dan krijg je het patroon!

Je kan natuurlijk ook even onze facebookpagina Liken! :)

10 december 2011

Dag 571: De Winnaar van de Christmas Give Away!

Vandaag is het 10 december...de grote dag. Het lootje voor de Christmas Give Away wordt getrokken....

of eigenlijk...IS getrokken!

Eerst alles op een lootje geschreven en toen met ogen dicht getrokken....

en the winner is....



Gefeliciteerd!!!
Mail je adres naar epmooij at gmail dot com en het pakje komt je zo snel mogelijk te gemoed!

Voor de andere deelnemers: ik vond alle reacties heel leuk! Maar helaas pindakaas...volgende keer beter, en er komt zeker een volgende keer! (wanneer weet ik nog niet)

4 december 2011

Dag 565: Ergernissen van een co-assistent

Een algemeen feit is dat het leven van een co-assistent zwaar is. Heel zwaar.
Nu ben ik het daar niet helemaal mee eens, maar gemakkelijk is het ook niet. Ik ben niet de koffieslaaf die geen patiënten ziet, laat staan aanraakt, ik wordt niet tot idiote tijden in het ziekenhuis opgesloten en hoef niet abnormaal veel diensten te doen. Het valt echt best mee.
Wat is er dan wel zwaar aan? Dat je iedere zoveel weken op een nieuwe afdeling komt, in een nieuw ziekenhuis, met nieuwe mensen, en dat je altijd op je hoede moet zijn voor vragen en je bent toch afhankelijk van die specialisten (danwel voor gewoon een goede beoordeling, danwel voor mogelijk je toekomst, een opleidingsplaats bijvoorbeeld). Dat is best wel vermoeiend. Daarentegen hebben we na bijna ieder co-schap wel weer een weekje (of 4 weken) vrij.
Maar...dat was niet het doel van dit verhaal. Ik wou jullie graag een kijkje geven hoe zo'n "consult" tussen een co-assistent en een patiënt gaat.


Er komt een patiënt op de spoed-eisende hulp (of op de polikliniek, of op de afdeling, dat doet er eigenlijk niet toe) en jij, als ijverige co-assistent gaat er naartoe. Leuk, want je kan iets doen en zelf nadenken enzo. Je gaat dus naar de patiënt, stelt je netjes voor en begint met je anamnese (een moeilijk woord voor kruisverhoor): waar heeft u last van, hoe lang al, zijn er uitlokkende factoren, heeft u andere ziektes, welke medicijnen gebruikt u en nog een heeeeeele rij vragen  (dat is maar net afhankelijk van het specialisme, kom je bij de internist ben ik wel een half uurtje zoet met vragen stellen, is het bij de chirurgie dan ben ik na een minuutje wel klaar) die de patiënt allemaal braaf beantwoord. Daarna doe je het lichamelijk onderzoek en komt de patiënt met nog wat informatie waar je eigenlijk niet zo veel aan hebt, of waarvan je je afvraagt waarom die dat niet eerder heeft verteld. Je denkt het verhaal rond te hebben en verteld te patiënt dat je gaat overleggen met de echte dokter en dat je later samen terug komt.
Je gaat dus terug naar je hok waar een computer staat en vult het hele verhaal in, bedenkt wat de patiënt mogelijk zou kunnen hebben en stelt een differentiaal diagnose op (een lijst met mogelijke diagnoses in orde van waarschijnlijkheid) en je bedenkt wat voor vervolgstappen je gaat ondernemen.
Daarna overleg je met "de echte dokter", de arts-assistent in de meeste gevallen, de bazen (de specialisten) willen liever pas het verhaal horen als het helemaal compleet is. De arts-assistent stelt je nog wat vragen, die jij vergeten bent te stellen of die hij gewoon niet in jouw verhaal gehoord heeft en samen ga je terug naar de patiënt.
Aldaar herhaalt de arts-assistent nog een aantal vragen die je al gesteld hebt, zodat ook hij het plaatje helemaal duidelijk krijgt. En wat er dan gebeurd....is iets wonderbaarlijks.

De patiënt geeft een héél ander antwoord!

Eerst dacht ik dat ik gek was, dat ik de vraag verkeerd stelde ofzo. Maar toen kwam ik er achter dat het dus bij iedereen gebeurd. En als de arts-assistent het verhaal aan de baas verteld, en die vraagt het later nog een keer aan de patiënt, komt er weer een heel ander antwoord.

Ik vraag me toch af hoe dit komt. Komt dit omdat de patiënt er wat langer over na heeft gedacht?  Of is hij/zij gewoon echt heel inconsequent? En weet je wat ik nog raarder vind? dat die patiënt nooit zegt: ja de jonge dokter vroeg het ook al, maar nu ik er even over nagedacht heb blijk ik toch wel te hoesten...
Ze zeggen het altijd alsof ze dat de eerste keer ook al zeiden. Ik vind het maar vreemd.
En het gaat letterlijk zo: ik: hoest u? nee nooit.  arts-assitent: hoest u? jaa dokter ik moet altijd zó hoesten!
En opeens is het helemaal duidelijk wat die patiënt heeft, want jouw plaatje klopte toch niet helemaal, maar ja met die nieuwe antwoorden...glashelder!

Dus lieve mensen, hierbij doe ik een beroep op u. Als u ooit in het ziekenhuis komt (ik hoop het natuurlijk niet), zeg dan alstublieft bij de tweede ondervraging dat u er wat langer over nagedacht heeft. Dat is wat beter voor het zelfvertrouwen van de co-assistent. Oh en als ik dan toch bezig ben met verzoekjes: wilt u de doosjes van de medicijnen die u slikt meenemen? of anders een mooi lijstje waar alles netjes op staat? Want een klein wit pilletje met een gleufje, dat kan echt vanalles zijn.