Dag 480: De Vraag

Iedereen kent dat wel, van die situaties waarin altijd het zelfde wordt besproken en gevraagd. Na drie keer dezelfde vraag denk je: zal ik een bordje omhangen, of een kant en klare brief schrijven, zodat ze het zelf kunnen lezen? Enkele voorbeelden: wat voor studie doe je nu, hoe gaat het met je studie, hoe is het met …. (je vriendje, een oude gemeenschappelijke vriend, vul zelf maar in). En dan zijn er twee die specifiek voor mij zijn: hoe lang ben je, met de subvraag: is dat niet lastig? En: weet je al wat je later wil worden? Die eerste is niet zo’n probleem, vind ik zelfs wel leuk, want dan kan ik weer even klagen dat het belachelijk is dat ik wordt gedwongen merkbroeken te dragen en dus ook gedwongen ben twee keer zoveel geld uit te geven aan kleding en schoenen. Die tweede vraag, dat is echter een heel ander verhaal.

Tijdens mijn co-schappen wordt die overal gesteld. Op iedere afdeling en ieder persoon met wie je (even) samenwerkt. Vooral bij chirurgie, want ja, je staat op OK en je moet het toch ergens over hebben als je drie uur in een buik staat te turen. Daarnaast wordt ‘ie ook nog op iedere andere gelegenheid met mensen (verjaardagen, gezellig met vriendinnen, overal waar je verteld wat je studeert) gesteld. En soms is dat dus zo’n tien keer per dag en als je geluk hebt maar één keer per dag.

Don’t get me wrong: ik snap dat het interesse is, en dat is heel leuk! En dat vind ik ook heel aardig!

Ik denk dat het vooral aan het antwoord ligt, dat ik keer op keer moet geven, dat ik het een vervelende vraag vind. Daarom hier één maal uitgebreid antwoord op de vraag:

Weet je al wat je later wilt worden?

Nee, dat weet ik nog niet. Ik heb echt nog geen idee.

Ik weet wel wat ik absoluut niet wil. Geen chirurg, geen radioloog en geen internist. Chirurgie vind ik hartstikke leuk, het tempo en de droogheid enzo, maar 3 uur opereren…jongens, na een half uur vind ik het wel weer lang genoeg geweest. Daarnaast ben ik gewoon heel onhandig/niet precies genoeg, zal ik zo in handen van co-assistenten en mezelf gaan snijden en per ongeluk de verkeerde dingen doorknippen/snijden. En laten we het over steriliteit nog maar niet hebben. Interne is mij veel te uitgebreid. Over ieder scheetje en ieder pijntje nadenken of het niet in een groter complex geheel past: GET A LIFE! Uitgebreid discussiëren over alles…en het zijn gewoon een beetje nerds. Ik ben zelf niet zo’n enorme studiebol en hou wel van een beetje tempo, dus tja, dat valt af. Radiologie, daar wil ik eigenlijk geen woorden aan vuil maken. Maar in het kort: de hele dag in een donker hok naar je computer staren? No thanks! En ik ben geneeskunde gaan studeren voor de mensen en die zie je dan amper.

Dan blijven er nog maar 500 mogelijkheden over. Kinderarts, lijkt me hartstikke leuk, maar dat vinden alle andere meiden ook. Het zijn hele lange dagen, en een beetje interne maar dan op kindjes. Psychiatrie, de ziektes vind ik heel boeiend, maar de actie en het met je handen bezig zijn mis ik wel een beetje (maar misschien lag dat aan mijn afdeling).

Wat ik het liefste wil is iets met (redelijk) normale werktijden, zodat ik ook nog een leven buiten het ziekenhuis kan hebben. Iets wat je ook zou combineren als je eventueel kinderen hebt, dus waar je parttime zou kunnen werken. Ook iets waar je niet 5 uur over alle kleine dingen na gaat denken, dus wat een beetje snel gaat. Het mag eventueel nog een beetje snijdend zijn, bijvoorbeeld Dermatologie (moedervlekken weg halen). En het zou ook leuk zijn als er niet alleen maar oude zeurende mensen komen. Best lastig dus.

Huisarts staat vrij hoog in het rijtje, maar kinderarts blijft door mijn hoofd heen spoken. Psychiatrie zou ik nog wel op een andere plek willen zien en Dermatologie ben ik heel nieuwsgierig naar!

Of misschien toch maar reumatoloog? Die auto-immuunziekten vond ik altijd erg interessant en ze hebben hele relaxte werktijden. Alleen jammer dat we daar niks van zien tijdens de co-schappen.

Kortom: er zijn nog een hele hoop opties en ik ben hard aan het nadenken! Hopelijk kom ik snel HET vakgebied tegen.